|
داني ايدل كه سخر مرغ خوش آواز چه گفت گفت: مجنــون به مژه خاك در ليلـــــي رفت  جمعه 19 دی 1393برچسب:, :: 15:9 :: نويسنده : محمد جواد اميدي
مدح و منقبت پیامبر اکرم (ص)
مهــر منیــر چـــرخ نبـــوّت محمّـــد اسـت بـدرالـدُّجـای مـذهـب و ملّـت محمّـــد اسـت دیـــوان وحــی و مَهبَــط افــواج قـدســـیان ارکان دیـن و حِصِـن شـریعت محمّـــد اسـت مشــکوة نــور و مطلـــع انــوار ذوالجــــلال مـرآت حُسـنِ احسـنِ صــورت محمّـــد اسـت خُلـق ِ عظیــم و منبــع الطـاف و عقــل کــلّ فیّــاض فیض و قُلـزُم رحمـت محمّـــد اسـت فُلِـکِ نجـــات سـلسـه ی انبیــــای قبــــل انـــدر تـلاطــم یَــمِ محنت محمّـــد اسـت اوّل ز کــلّ اوّل و اقــــدم ز هـــر قــــدیـم اسبق ز هــر چه یافته سـبقت محمّـــد اسـت اکمــل ز جملـه کامـل و اشــرف ز ماســـوی ارفـع ز جملـه صـاحـب رفعـت محمّـــد اسـت اعلــم ز کــل عالـــم و عـــلّام علــم غیـب کنــز علـوم و معـدن حکـمت محمّـــد اسـت اعـــرف ز کلّ عـــارف و ســرمشـق عارفیـن واقف به امـر معنی و صــورت محمّـــد اسـت پیغمبــر مَــلَک خَــــدَم و عـــرش آســـتان یکتـا صفـات و صاحب حشمت محمّـــد اسـت رفـرف سـوار لیلـه ی معــراج و قـاب قـــوس صنـدل نشـین محفـل وحـدت محمّـــد اسـت شـاهــی که زد ز خـاک قـدم بـر فــراز چــرخ بـر عـرش گشـت حُلیه و زینت محمّـــد اسـت فــرمــان ده ارائِـک اقلیــــم کــن فــــکان دارای مُـلکِ عـزت و شــوکت محمّـــد اسـت از خلقـت وجـــــود تمــــامــیِّ ممکنــــات مقصــود حضـــرت احــدیّـت محمّـــد اسـت کفــر اسـت قــادر عـلــی الاِطلاق خـوانمـش بــر کایــنات مظهـر قـــدرت محمّـــد اسـت در سـختـی و حــوادث ایــام کــــج مــــدار حبـــل المتیـن کافـه ی امـت محمّـــد اسـت عـاصــم کجـــا و مـدح رســول خــدا کجــا ممـدوح حــق و خیــر بـریّت محمّـــد اسـت
یک شنبه 14 دی 1393برچسب:, :: 12:33 :: نويسنده : محمد جواد اميدي
تضمين غزل 493 خواجه حافظ شيرازي
«درحال تكميل ميباشد» شنبه 24 آبان 1393برچسب:اشعار و سروده های عاصم زنجانی, :: 20:0 :: نويسنده : محمد جواد اميدي
تعریف شکر
تشـــکّر ز رُخ گـــــر بــــدارد نقـــــاب بمـــانـد عـــروس ســخن در حجــاب
زِ اَنهــــارِ شـــکرانــه جـــــاری بـــود شَـــرابــاً طَهُــــوراً طَهُــــوراً شَــــراب
چشـــد سـاغــر شـکر را هـــر کسی شـــود محـــرم بـــزم علـــم غیــــاب
زنـد شــکر گــر ســـر ز چـــرخ دلـی خجـــل گــــــردد از نــــور آن آفتــــاب
بیـــابد شـــکور از حــروفـــات شــــکر سه خوش خصلت و هم نجات از عقاب
ز شینـش شـــرافـت ز کـافــش کــرم ز رایش رضـــــای خـــــدا در حســـاب
به شکـــرانــه در کــــام روحـــانیــــان شــود شــــهد، زهــــر بــلا و عــــذاب
وَ مَــن لَــم یَـکُـن شــاکِــراً لَیــسَ لَـه مِــنَ الّـــدیـنِ حَــظُّ هُـــوَ کَــالــــدَّواب
چـه حــد دارد عاصــم کنــد وصف شــکر که شــکر است ارکــان صــدق و صــواب یک شنبه 18 آبان 1393برچسب:اشعار و سروده های عاصم زنجانی, :: 21:37 :: نويسنده : محمد جواد اميدي
«در بیان بدو تکوین بشر و امتنان حضرت خالق اکبر»
خسرو اورنگ شهرستان عشق داده فرمان تا دهم اعلان عشق آنکه موجودات را باشد خدا نیست ذاتش از صفاتِ وی جدا نَحنُ أقرب گفته در قرآن عشق تا بفهماند به جان عنوان عشق یعنی ای انسان با عزّ و شرف کن توجه یک زمانی این طرف بر تو نزدیک است تار گردنت که از او باقی است جان اندر تنت لیک من نزدیکم از آن رگ به تو وآگهم از سرّهایت مو به مو بودم اندر صلب با بت یار تو هم به بطن مادرت غم خوار تو پرورش دادم ترا در روز و شب تا به دنیا آمدن کردی طلب چون به دنیا آمدی گریان و زار جانت اندر تن نمی جستی قرار عور بودی جامه کردم در برت کور بودی خویش گشتم رهبرت چون همه اعضایت از لحم و عظام ألطف از گل بود هم باریک و خام پس لهذا از دو پستانهای مام شیر صافت دادم اندر صبح و شام مهربانت کردم از لطف امّ و باب تا به هر نیک و بدت کردند تاب استخوان هایت چو شد سخت و متین دادمت دندان چو دُرهای ثمین هر طعامی را که کردی خواهشش آن زمان کردم برایت حاضرش نازها کردی کشیدم ناز تو سوزها کردی شدم دمساز تو بی زبان بودی نمودم ناطقت بر سخن گویان نمودم لاحقت عقل و فهمت دادم از لطف ازل تا کنی ادراک معلول وعلل قدّ چون سرو و رُخی چون آفتاب کردم ارزانی ترا ای ذولباب قوّه ی بازو کرامت کردمت پنجه ی شیر افکنی بخشیدمت ماسوایت هر چه هست از بیش و کم بهر تو آوردم از کتم عدم تا تو ما را باشی و ما زان تو عشق ما ورزد دل و هم جا تو این حیات بی ثباتت ای فرید بسته باشد بر همان حبل الورید گر شود حبل الوریدت منقطع زندگی باشد برایت ممتنع همچنان دوریّ تو از قُرب ما از حیات باقی ات سازد جدا بر هلاک دایمی نایل شوی ادامه دارد خوار و زار و عاجل و آجل شوی غیر ما هر آنچه بینی فانی اند جز کسانی که ز عشقم باقی اند عشق غیری را ز دل اخراج کن سوی عرش عشقِ ما معراج کن هین بیا نهِ روی خود بر کوی ما بر گشا چشم دلت بر روی ما هین بیا در بارگاه قدس ما تا شوی حیران ز جاه قدس ما کن تماشا بر جلال و شاهیم بر مقام و رتبه ی اللّهیم کن نظاره بر جمال لم یزل بین چسان جلوه کند حسن ازل وارهان خود را ز قید بندگی شاه شو در کشور پایندگی زین سرای محنت و درد و عنا وارسان خود را به دارالوصل ما از می جام وصالم مست باش تا ابد از هستی ما هست باش ما شهیم و تو چو شهباز شهان شاهبازانند همراز شهان شاهبازا مسکن تو دست ماست از ازل پای دلت پا بست ماست شاهبازا پر بزن پرواز کن خویشتن را با شهت دمساز کن چون حسین آن شاهباز عشق ما خویش را کن سر فراز عشق ما آن مه چرخ فنا فی الله ما دست شست از زندگی در راه ما عشق بازی کرده در میدان عشق تا که شد در ملک دین سلطان عشق وجه ما را دید و شد بی خود ز خود وجه خود از خون دل رنگین نمود سرخ رو شد عازم کوی وصال تا رسد بر محفل عزّ و جلال آن چنان سر مست شد از جام عشق شد قتیل تیغ خون آشام عشق در رضایم بر دم تیغ عناد از وفا حبل الوریدش را نهاد شد وجودش در رهم صد چاک چاک تشنه لب بسپرد جان در روی خاک بهر سیر عالم معنای عشق شد سرش بر نیزه در بیدای عشق چون سرش در نوک نی تدویر کرد از زبان ما به ما تکبیر کرد یعنی اعظم از همه اشیاست عشق برتر از دنیا و مافیا است عشق چونکه منزل در کنار دیر کرد هر مقام عشق ما را سیر کرد تا که او ما گشت و ما از جای او ام حسب گفتیم از لب های او قصه ی عشق حسینم را اگر سر به سر گو یم بسوزد خشک و تر کن تو او را پیروی در عشق ما تا ز عشاقان شوی در عشق ما یک شنبه 11 آبان 1391برچسب:اشعار و سروده هاي عاصم زنجاني, :: 14:16 :: نويسنده : محمد جواد اميدي
لِلّهِ الحمـد که ما خاک در دوست شدیم گردِ راه قدم یار که دلجــــو ست شدیم
عاشق خال و خط و لعل لب و طلعت مه زآنکه محراب عبادت خم ابروست شدیم
بسته گانیـــــم به ســـر سلسه زلف نگار جار دشتی که در آن نافه آهوست شدیم
انـدریـن بـادیـه ســـرگشــته و حیـــران و ملــول چونکه سر رشته جان بسته گیسوست شدیم
گــرچه مسـتغرق دریای گنــاهیــــــــم ولــی راکب فُلک نجـــاتی که در آن اوست شدیم
زاهد ار عاکف مسجد شده صد شکر که ما ساکن میکده کان از همه نیکوست شدیم
عاصما حمد و ثنا کن به خدا صبح و مسا ما تراب قــدم هـر که ثناگـوست شدیم یک شنبه 18 آبان 1389برچسب:اشعار و سروده های عاصم زنجانی, :: 21:30 :: نويسنده : محمد جواد اميدي
ای عاصم اگر می طلبی بزم بقا را پیـوسته ز گفتـار بپرداز به کـــردار اشـعار و ســـــروده هـاي عاصــــم زنجــاني وبلاگ ادبـی درباره وبلاگ  آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان اشعار و سروده هاي عاصم زنجاني و آدرس aseme-zanjani.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.  نويسندگان
|
|||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||
.jpg)
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت: